Isaac Camden Lahey

Daniel Sharman

Historia Isaaca

KLIK

So you're feeling entitled to a sense of control and make decisions that you think are your own. You are a stranger here,
why have you come..?

Teraz

Who are you really? And where, where are you going? I got nothin’ left to prove, cuz I got nothin’ left to lose.
See me bare my teeth for you. Who, who are you?

Wyjechałem. Tak po prostu, wyjechałem. Możecie nazwać tchórzem, ale nim nie jestem. Tak samo jak nie jestem tym za kogo mnie uważano, za kogo sam siebie uważam.

Więc kim jestem? Tak naprawdę?

Dlaczego opuściłem to miasteczko? Nie jestem pewien. Coś się zmieniło. Coś we mnie pękło.  Nieodwracalnie.  Wróciłem więc do Nowego Jorku. Nie, nie odnalazłem matki. Za bardzo się bałem. Wiem tylko, że kilka tygodni później popełniła samobójstwo.
Na pogrzeb nie poszedłem. Nie mogłem.. Po prostu nie mogłem…
[…]
Spotkałem ją. Miała długie,  rude włosy, bardziej przypominały soczyste truskawki. Oczy miała zielone. Wiecznie radosne, pełne życia. Imię? Lydia. Ly-dia. Akcent padał na pierwszą sylabę.
Pomogła mi przejść przez to wszystko. Przez to piekło.
Do teraz nie wiem czym była. Wampir? Nie... Wiedźma? Też nie... Nigdy nie miałem okazji spytać.
Była roztargniona i wesoła, zawsze musiała znaleźć czas na zakupy. O tak.. moda to był jej konik. Jednak wróćmy do historii.
Mieszkała w bogatszej rodzinie, jednak dzielnica ta sama. Biedny Brooklyn. Pomagała mi w zamian, że o nic nie pytałem.
Więc byłem cicho. Pokochałem ją. Z całego młodzieńczego serca.
Czy była to ta pierwsza, niezapomniana miłość? Tak, tak myślę. I wybacz mi Rosalie, gdziekolwiek teraz jesteś... ale to prawda.
Lydia była ucieleśnieniem życia, dawała mi radość, spokój, naukę... Nauczyłem się działania skomplikowanej rzeczy jakim jest  kobiecy mózg. Odzyskałem szczęście, odzyskałem nadzieję…
Więc czemu tu jestem, spytacie, historia nie miała happyendu. Lydia dowiedziawszy się o moich uczuciach, kupiła mi bilet. Jak też się okazało do Mystic Falls. To była wystarczająca odpowiedź. Więc przyjechałem. Mojej terapii nastał koniec.
Czy mnie kochała? Tak. Wiem to na pewno. 
Ale się bała.. Pomagała mi zwalczać strach, który sam kiełkował w jej gorącym serduszku.
Co za ironia losu!
Ktoś musiał odejść, a ja jestem dżentelmenem.

L&I

Wilkołak

Cechy
Zabawny, lojalny, bystry, inteligentny, odważny, nadpobudliwy, szczery, opanowany, sarkastyczny, wysportowany, przyjacielski, troskliwy, wrażliwy i opiekuńczy. Lubi wygrywać i nigdy się nie poddaje.
Ma dwa oblicza, jednak zawsze kieruje się dobrym sercem.

"I don't have anyone so..."



"I can't fix this"



"Did I do something wrong?"

Ostatnio edytowany przez Isaac Lahey (28-03-14 21:32:55)